بلاگ
افکار انتقادی
وقتی کودک بودیم دنیا در چشمانمان شگفت انگیز بود و همه چیز را همانطور که هست میدیدیم. اما هرچه بزرگتر شدیم، عقاید دیگران در مورد خودمان برایمان مهم شد و آنها را پذیرفتیم و کم کم انتقاد از خودمان را شروع کردیم. صدایی در درونمان هست که در مورد هرچه فکر میکنیم و هر کاری که انجام میدهیم، انتقاد میکند. تا وقتی انتقاد میکنیم، هرگز نمیتوانیم خودمان را دوست داشته باشیم. پس از انتقاد کردن از خودمان دست بکشید و نقاط ضعف و قوت خود را در کنار هم ببینیم.